Να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ άμεσα Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ των δημοσίων υπαλλήλων

Ας μιλήσουμε επιτέλους ανοιχτά: Ο πιο σίγουρος δρόμος για διέξοδο από την κρίση είναι η ανατροπή και η σύγκρουση με τακτικές του παρελθόντος. Είναι δυνατόν να συζητάμε ακόμη για την εφαρμογή του κώδικα ποινών των δημοσίων υπαλλήλων; Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι εξωπραγματικό!

γράφει ο Γιώργος Χανός

Σύμβουλος Επιχειρήσεων

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της ''Καθημερινής'' (14/6/2011) καταγράφεται το ''φρένο'' που προσπαθεί να βάλει η κυβέρνηση στα κρούσματα διαφθοράς των δημοσίων υπαλλήλων. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι βαριές ποινές θα φθάνουν μέχρι και την απόλυση!!! ''Οι υπάλληλοι με βαρύ πειθαρχικό φάκελο'' συνεχίζει το δημοσίευμα ''δεν θα μπορούν πλέον να μετατεθούν σε άλλη υπηρεσία του Δημοσίου και θα απολύονται''. Επίσης αναφέρονται καινοτομίες (!) όπως ότι η σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων θα απαρτίζεται από 5 μέλη με αποκλειστική απασχόληση τη διερεύνηση των πειθαρχικών υποθέσεων, υπό την προεδρία δικαστικού και τη συμμετοχή δύο μελών του Νομικού Συμβουλίου, καθώς και δύο Διευθυντών άλλων Υποργείων, κατόπιν κλήρωσης. Τέλος ''επιταχύνονται οι διαδικασίες διερεύνησης των υποθέσεων, καθώς τίθεται υποχρεωτικά όριο δύο μηνών για να ολοκληρώνονται οι ΕΔΕ''. 

Δηλαδή αυτό που έχουμε μέχρι στιγμής στην Ελλάδα είναι το εξής καθεστώς:

1. Μπορεί κάποιος δημόσιος υπάλληλος να έχει καταχραστεί χρήματα του δημοσίου (δηλαδή δικά μου και δικά σας) και παρόλαυτά να συνεχίζει να βρίσκεται στη δουλειά του!
2. Και όχι απλά να βρίσκεται στη θέση του αλλά να αμείβεται κανονικά! (ίσως του δώσουν και εύφημο μνεία που κατάφερε ως ‘’μάγκας ελληνάρας’’ να ξεγελάσει εμάς τα κορόιδα)
3. Εάν τυχόν γίνει ποτέ ΕΔΕ (ένορκη διοικητική εξέταση) θα ''βγει λάδι'' καθώς θα έχει προλάβει να κουκουλώσει τα επιβαρυντικά στοιχεία
4. Εάν δεν καταφέρει να παραποιήσει τα στοιχεία (μη ρωτάτε γιατί να μην τολμήσει να το κάνει, σας θυμίζω ότι μιλάμε για κάποιον κλέφτη του δημοσίου χρήματος, λέτε να έχει ενδοιασμούς;), τότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, διότι θα κριθεί από ομοίους του. Τα πειθαρχικά συμβούλια απαρτίζονται μέχρις στιγμής από τρεις διευθυντές και δύο αιρετούς εκπροσώπους των εργαζομένων (δηλαδή από 3 που ίσως φοβούνται ότι αύριο μπορεί να βρεθούν στη θέση του κατηγορούμενου και 2 εργατοπατέρες που θα προσπαθήσουν να αθωώσουν τον καταχραστή, για να μη δυσαρεστήσουν την εκλογική τους πελατεία)
5. Εάν τελικά κριθεί ένοχος, αυτός ο δημόσιος υπάλληλος μετατίθεται σε άλλη υπηρεσία! Αυτή είναι σήμερα η πιο εξοντωτική ποινή για κάποιον διεφθαρμένο καταχραστή και κλέφτη δημόσιο υπάλληλο!

Άρα το ίδιο το σύστημα του δημόσιου τομέα ωθεί, ή έμμεσα επικροτεί τον παράνομο, τον κλέφτη, τον καταχραστή! Θεωρούσαμε αναμενόμενο να επικροτείται ο τεμπέλης και ο αργόσχολος υπάλληλος. Θεωρούσαμε αναμενόμενο το αδηφάγο σύστημα να καταπίνει οποιονδήποτε προσπαθούσε να κινηθεί αντίθετα στο ρεύμα και να παράγει έργο. Δυστυχώς καταλήξαμε μέσα σε αυτό το καθεστώς ανομίας να θεωρούμε αυτονόητη και την παρανομία…

Στο παραπάνω δημοσίευμα αναφέρεται επίσης ότι, ο προϊστάμενος που δεν επιβάλλει πειθαρχική ποινή θα ελέγχεται πειθαρχικά και η μη τήρηση του ωραρίου θεωρείται πλέον παράπτωμα''. Προσθέστε δηλαδή στις προηγούμενες διαπιστώσεις ότι σήμερα στην Ελλάδα ένας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να πηγαίνει όποτε θέλει στη δουλειά του, χωρίς να κινδυνεύει να διωχθεί πειθαρχικά ενώ αντίθετα προβλέπεται επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία!!! Εκσυγχρονιζόμαστε λοιπόν άρα, το να μην πάει κάποιος υπάλληλος στη δουλειά του είναι πλέον παράπτωμα! Πράγματα δηλαδή που θεωρούνται αυτονόήτα καταλήξαμε να χρειαζόμαστε 30 χρόνια για να τα θεσμοθετήσουμε και μάλιστα με υψηλό ποσοστό πιθανότητας να μην εφαρμοστούν ποτέ, ακόμη κι αν έχουν καθοριστεί ρητά στον πειθαρχικό κώδικα των δημοσίων υπαλλήλων.

Όλο το παραπάνω δημοσίευμα, δυστυχώς προκαλεί οργή. Οργή που δεν οφείλεται βέβαια στις προθέσεις του συντάκτη ο οποίος απλά καταγράφει την ελληνική πραγματικότητα, ούτε ακόμη στις ‘’φιλότιμες’’ προσπάθειες της κυβέρνησης να περιορίσει το κακό. Οργή που οφείλεται στο καθεστώς που όλοι μας αφήσαμε να γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια.

Θα ήταν ποτέ δυνατόν στον ιδιωτικό τομέα να συζητούνται έστω και κατά προσέγγιση, ζητήματα όπως τα παραπάνω; Θα ήταν ποτέ δυνατόν εσείς, αν είχατε μια δική σας επιχείρηση και ανακαλύπτατε ότι κάποιος υπάλληλός σας έχει καταχραστεί χρήματα να μπείτε σε τέτοιες διαδικασίες; Ή μήπως θα τον διώχνατε με τις κλωτσιές;

Μία λοιπόν είναι η λύση αλλά ενδεχομένως όλοι φοβούνται να τη συζητήσουν δημοσίως:

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ.

Αλήθεια πόσους θα ενοχλούσε μια τέτοια απόφαση; Κατ΄ αρχάς τους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους. 820.000 ανθρώπους δηλαδή. Αν σε αυτό τον αριθμό προσθέσουμε και τους συνταξιούχους του δημόσιου τομέα που ιδεολογικά θα τάσσονταν σίγουρα εναντίον μιας τέτοιας απόφασης, φτάνουμε περίπου τους 1.300.000 ανθρώπους. Επίσης θα πρέπει να προσθέσουμε όσους επηρεάζονται άμεσα, δηλαδή συγγενείς πρώτου ή δεύτερου βαθμού. Αν λοιπόν όλοι αυτοί συντηρούν 1 με δύο άτομα ο καθένας κατά μέσο όρο, τότε καταλήγουμε σε ένα νούμερο που πλησιάζει τα 3 με 4 εκατομμύρια άτομα. Δεν χρειάζεται να υπολογίσουμε πόσοι εργάζονται με καθεστώς σύμβασης στο δημόσιο ή πόσους στριμώχνονται στις αιτήσεις του ΑΣΕΠ, προσδοκώντας να συμπεριληφθούν κι αυτοί με τη σειρά τους στο ευγενές είδος των ''ανέγγιχτων'' δημοσίων υπαλλήλων.

Αν τελικά αναλογιστούμε ότι το σύνολο του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τα 7 με 8 εκατομμύρια (υπολογίστε επίσης ότι δεν ψηφίζουν τελικά όλοι αυτοί, αφού καταγράφεται αποχή 30 με 40%) καταλήγουμε ότι τουλάχιστον ο ένας στους δύο έλληνες δεν επιθυμεί την κατάργηση της μονιμότητας και βεβαίως απαντάμε στο ερώτημα για ποιο λόγο καμία κυβέρνηση δεν έχει αγγίξει ποτέ αυτό το θέμα.

Ε, λοιπόν φτάνει επιτέλους! Τέρμα σε αυτή την ιδιότυπη δικτατορία που επιβάλει να ανεχόμαστε και να πληρώνουμε τους κλέφτες και τους άχρηστους!

Στην Ελλάδα υπάρχει και το άλλο κομμάτι, το υγιές. Ο άλλος έλληνας (ο δεύτερος από εκείνους του δύο) που δεν θέλησε ποτέ να εγκλωβιστεί στο δημόσιο. Εκείνος που ήθελε πάντα να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει, να δημιουργήσει μια νέα κοινωνία που να βασίζεται στην εργατικότητα, την πνευματικότητα και την αξιοκρατία. Κι αυτός ο έλληνας απαιτεί σήμερα ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ που διαχωρίζουν τους υπαλλήλους σε παιδιά ανώτερων και κατώτερων θεών.

Ας ισχύσει επιτέλους και στο δημόσιο ότι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα. Ας ισχύσει αυτό που επιβάλλει η λογική: Αν έχεις καταχραστεί δημόσιο χρήμα ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ. Αν έχεις δωροδοκηθεί ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ. Και για να το προεκτείνουμε λιγάκι: Αν δεν έρχεσαι στη δουλειά σου στην ώρα σου ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ. Αν δεν παράγεις ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ. Αν δεν υπάρχει οργανική θέση που καλύπτεις, αν δεν είσαι απαραίτητος ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ. Αν δεν έχεις πιάσει τους στόχους σου ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ. Δεν μας νοιάζει τι θα κάνεις με τα παιδιά σου και με τα χρέη σου. Κάνε ότι κάνουν κι οι υπόλοιποι απολυμένοι, αυτοί που απολύθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα εξαιτίας σου! Λόγω της ανικανότητάς σου, λόγω του ανήθικου παρελθόντος σου, λόγω των δανείων που αναγκαστήκαμε να συνάψουμε ως Ελλάδα για να συντηρούμε εσένα και το άχρηστο περιβάλλον σου, λόγω της ενδεχόμενης χρεοκοπίας όλης της χώρας εξαιτίας σου! ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ! Ας πρόσεχες!